Krótki film na godzinie wychowawczej, czyli tym razem o … pomocy

Już poruszałam na godzinie wychowawczej sprawy uzależnienia od komputerów i komórek, jak również pisałam o życzliwości i o wierze w swoje siły. Tym razem chcę z Wami porozmawiać o pomocy innym. Wydaje się, że w dzisiejszych czasach ludzie dużo i często pomagają. Działają wolontariaty, odbywają się różne imprezy charytatywne, zbierane są dary. Niby wszyscy wiedzą, że trzeba pomagać, ale dlaczego? Czy rozmawiamy o tym z naszymi dziećmi? Czy pokazujemy im sens tego działania?

Dzisiaj chciałabym zaproponować Wam dwa filmy, które pokazują drobne gesty pomocy, a z których wynikają wielkie rzeczy. Filmy są niby w tej samej tematyce i poruszają podobne problemy, jednak są bardzo odmienne.

1. Zacznijmy nasze zajęcia od tego, żeby uczniowie napisali na kartce, co to jest pomoc. Niech szukają swojej definicji, niech piszą synonimy. Mogą to zrobić w grupach, żeby zadanie nie zajęło dużo czasu, a zarazem, żeby udało nam się zebrać jak najwięcej opinii.
2. Następnie, naklejmy na podłodze w klasie taśmę malarską (najlepiej przez całą salę), na której zaznaczmy okresy czasowe: dzisiaj, wczoraj, przedwczoraj, w zeszłym tygodniu, w zeszłym miesiącu, w zeszłym roku, parę lat temu, nigdy. – Chyba lepiej przygotować ją sobie przed lekcją. Zadajmy im teraz pytanie: Kiedy ostatnio komuś pomogłeś? Nasi uczniowie niech się ustawią w odpowiednim miejscu. To będzie dobra wizualizacja tego co robią. Potem niech każdy krótko powie, co zrobił. Podejrzewam, że nastąpią wtedy drobne roszady, ponieważ niektórzy zastanowią się nad tym co robią, coś im się przypomni, a niektórzy stwierdzą, że pomagają, ale nawet tego jako pomoc nie traktują.
3. Następnie miejmy przygotowany duży papier, na którym będzie tabelka, a uczniowie niech podchodzą do niej i poprzyklejają kolorowe kartki w tej rubryczce, z którą się zgadzają. Mają do dyspozycji 3, więc mogą oddać 3 głosy, ale nie można oddać więcej niż jeden na dane zagadnienie. Może się również okazać, że nie wykorzystają wszystkich kartek.

Dlaczego pomagamy?

Ponieważ tak wypada	Ponieważ każą mi inni	Ponieważ tak nakazuje mi religia	Ponieważ chcę	Ponieważ liczę na to, że bezinteresowne dobro kiedyś do mnie wróci
Ponieważ liczę na korzyści	Ponieważ nie mam nic innego do roboty	Ponieważ lubię pomagać	Nie wiem dlaczego

To będzie też dobra wizualizacja tego co robią inni, inaczej się na to spojrzy, niż gdybyśmy tylko o tym rozmawiali. Będzie to też pretekst, żeby o tym porozmawiać. Dlaczego na niektóre odpowiedzi nikt nie zagłosował, lub bardzo niewielka liczba osób, a na inne prawie wszyscy. Może oni dodają jeszcze jakieś inne odpowiedzi. Stąd to puste miejsce w tabeli.

4. I tu nadchodzi czas na pierwszy z filmów. Zobaczmy go, trwa 5 min, a następnie powiedzmy, która odpowiedź pasuje do tego filmu. Poprzednie zadanie bardzo nam pomoże w dość sprawnym jego omówieniu.

5. Drugi film jest o połowę krótszy i jak już wcześniej wspomniałam inny. Tu mowa jest przede wszystkim o drobnej bezinteresownej pomocy, która odmienia pomalutku życie innych osób.

1. Po tych filmikach, nie zostało już nam dużo czasu do końca lekcji, ale chciałabym żeby nie zostawiać tego tematu w zawieszeniu. Dlatego, niech każdy napisze na kartce jaką pomoc ostatnio dostał. To jest moim zdaniem ciekawsze, niż „chwalenie” się tym co zrobiliśmy. Może w ten sposób docenimy bardziej to, co dostajemy? Rozwieśmy je później w klasie, poczytajmy, jak nie na tej lekcji, to może kiedy indziej, przy okazji, na przerwie, na następnej lekcji… Niech kartki wiszą sobie po prostu w sali, a my w ciężkich chwilach będziemy wiedzieć, że w życiu spotyka nas coś dobrego.

Mam nadzieję, że tym opisem pomogłam Wam w przeprowadzeniu godziny wychowawczej!

 

Przyjaźń – to coś, czego nam potrzeba.

Czyli o dniu w którym łatwiej nam powiedzieć, że kogoś lubimy.

Walentynki są w takim samym stopniu negatywnie oceniane, co uwielbiane. Widzi się w nich wszechobecny kicz i komercję. Wielu mówi, że to przyszło z Ameryki, że za tym wszystkim kryje się tylko kasa. Ale jakby na to nie spojrzeć, to założenia tego święta są bardzo miłe. Któż z nas nie chciałby usłyszeć, że jest lubiany, kochany, że się komuś podoba, że „dobrze jest, że po prostu jesteś”. Oj, chyba każdy, a Walentynki, to nie tylko miłość, to także przyjaźń, to wzajemna sympatia. To co złe, nie zapożyczajmy, ale co dobre tak. Przecież prezenty i dowody sympatii nie muszą być kiczowate i komercyjne. Nie bójmy się tego.

Dzisiaj chciałbym wam pokazać mój sposób na Walentynki. Dla moich licealistów przygotowałam (jakże by inaczej) małe pudełka od zapałek, a na nich przysłowia, powiedzonka, złote myśli na temat przyjaźni. Do tego włożyłam kamień z napisem LOVE i skaczące serduszko. Wszystko to bardzo tani prezent, a mam nadzieję, że im się spodoba.

Oprócz niespodzianki przemyciłam podstępnie małe zadanie na tzw. +. Osoba, która dobrze przetłumaczy, co ma napisane na pudełku dostanie nagrodę. Niby nic, a jednak.

Dużo czasu to nie zajmuje. Można te pudełka zrobić, rozmawiając z przyjaciółką przez telefon, lub oglądając jakiś średnio ciekawy serial. Krótko mówiąc jeden wieczór i gotowe! A wracając do pieniędzy, to te kamienie kupiłam w sklepie za 3,50, zapałki za 0,99, x 2, a papieru kolorowego poszło raptem 2 kartki. Taniocha! W wersji jeszcze bardziej ekonomicznej, można kamyczki zebrać. Chociaż o tej porze roku, to dużo pracy, bo trzeba w śniegu szukać.

Jak zwykle polecam coś od siebie dla naszych uczniów. Pokażmy im, że są dla nas ważni. Oni na pewno to docenią!

A oto gotowe kartki w wersji mini do druku. freundschaft

Mikołaj vis a vis Mikołaj

Może warto zwrócić uwagę na to, że Coca Colowy Mikołaj nie był pierwszym Mikołajem, który obdarowywał innych i że mówienie na niego święty nie bardzo pasuje. Co nie znaczy, że pan w czerwonym kubraczku jest zły. Ja go osobiście bardzo lubię.

Dlatego proponuję zabawę w zbieranie danych o Mikołajach. Można podzielić klasę na 4 zespoły. Każda grupa dostaje karty pracy i komplet kart, które uczniowie mają odpowiednio poukładać. Dla starszych wystarczy dać tylko puste karty, niech sami uzupełnią i poszukają różnic. Może okazać, że nasi uczniowie wcale tak dużo na ten temat nie wiedzą. Czasami rzeczy dla nas oczywiste, nie są tak jasne dla naszych uczniów.

znaki szczególne, ubiór	szpiczasta czapka z białym pomponem, czerwony ubiór, biała broda i wąsy	mitra, biskupia laska, pierścień, szata księdza
postać	wymyślona postać na potrzeby reklamy od 1932	święty, żył w IV wieku po Chrystusie
zawód	dostawca prezentów	biskup
miejsce zamieszkania	Biegun Północny	Myra (dzisiejsza Turcja)
zadanie	Handel i jego wzrost	patron dzieci, uczniów, narciarzy
co ma, co robi lub jaki jest wg tradycji	Posiada sanie, które są ciągnięte przez renifery, a na saniach pełno prezentów. Wchodzi przez komin i lubi mleko i ciasteczka	słynie z miłości do bliźnich i obdarowywania innych

mikolaj-vis-a-vis-mikolaj,  karta pracy dla uczniów

Zadanie to możemy również wykorzystać na wigilii klasowej, żeby ją urozmaicić. Razem z pomysłem na Mikołaje o słodkim wnętrzu (patrz poprzedni wpis), i kartkami z życzeniami, które opisałam na blogu Kreatywnej Pedagogiki https://kreatywnapedagogika.wordpress.com/2016/12/10/swiateczne-zyczenia/, stworzymy sobie całkiem ciekawy scenariusz naszego klasowego spotkania.

MIKOŁAJE O SŁODKIM WNĘTRZU

Jak już kiedyś w swoich wcześniejszych wpisach wspominałam, lubię robić drobne prezenty dla swoich uczniów. Nie musi to być nic drogiego, ale to, że o nich pamiętam, owocuje. Oni naprawdę to doceniają, cieszą się, a jak oni, to i ja. To takie koło zamknięte. Jak oni są zadowoleni, to i ja, czyli im robiąc prezenty, robię też sobie. Chociaż oni nigdy nie zapominali o mnie, a najfajniejsze są przecież prezenty zrobione własnoręcznie.

Dlatego dzisiaj chciałabym zaproponować Wam Mikołaje z słodką niespodzianką w środku. Jest to bardzo prosta praca plastyczna, którą można zrobić podczas filmu. Wystarczy przygotować papier z bloku technicznego, klej i trochę wstążki. A do środka włóżmy trochę słodkości. Mikołaje możemy podarować podczas wigilii klasowej, będzie to dla nich prawdziwa niespodzianka i miłe urozmaicenie tego wyjątkowego spotkania.

Moi uczniowie wykupywali prezenty. Zawsze umieli się stosownie zachować, może dlatego, że często to robili i wiedzieli, że to jest zabawa, a nie robienie sobie na złość. A na czym to wykupowanie polega? Jedna osoba mówi: „Osoba która zostanie wylosowana, musi zrobić 10 przysiadów”, Wtedy ja ze swojego magicznego koszyczka losuję podpisany już wcześniej podpisanego Mikołaja i właściciel przyszłego prezentu musi wykonać zadanie.

A tu krok po kroku, jak zrobić takie Mikołaje.

Godzina wychowawcza z filmem. Część III

Część III cyklu o filmie na godzinie wychowawczej chcemy rozpocząć wyjątkowym i przepięknym filmem, który poruszył nasze serca. Mowa o „Cyrku motyli” w reżyserii Joshua Weigel. O tym filmie można bardzo wiele mówić i jeszcze więcej z nim robić. Moja bardzo kreatywna koleżanka postanowła przygotować nam scenariusz na minimum 2h wychowawcze i nim się z nami podzielić. Scenariusz przygotowany jest dla klas licealnych.

Ja przerabiałm ten film z klasą szóstą, która była wyjątkowa, dojrzała, bardzo dobrze się znaliśmy i mieliśmy dobry kontakt. Po filmie i po pierwszym etapie jego omówienia, podeszły do mnie dzieci i powiedziały: “Dziękujemy, że pani nam go pokazała.” Nic dodać nic ująć. Ten film wiele nas uczy i na długo pozostaje w pamięci.

Obejrzyjcie go najpierw, ale nie zapomnijcie o wielkiej paczce chusteczek jednorazowych, a następnie przeczytajcie scenariusz. Może zabierzecie to ze sobą do szkoły.

LEKCJA WYCHOWAWCZA W KLASIE 1B, XIV LO W GDAŃSKU

Czas: 2 jednostki lekcyjne

NAUCZYCIEL PROWADZACY: MGR ANNA KONARZEWSKA

TEMAT: Lubię siebie, lubię ciebie… czyli o akceptacji i poczuciu własnej wartości.

1. Najpierw nauczyciel wprowadza w tematykę spotkania, pytając uczniów co to jest tolerancja, akceptacja? Co mamy na myśli kiedy mówimy o poczuciu własnej wartości? Co czyni nas wartościowymi ludźmi? Kto i co wpływa na poczucie naszej wartości siebie?
2. Następnie każdy z uczniów mówi o sobie coś miłego, wartościowego, z czego jest dumny, w czym jest dobry, co umie najlepiej robić. Ćwiczenie to można zrobić również na kolorowych kartkach. Mogą zapisać informacje, aby potem łatwiej mogli je odtworzyć.
3. Potem przechodzimy do rzeczy, których się wstydzimy, do których nie lubimy się przyznawać, czego się boimy, do naszych wad. Każdy z nas ma jakieś słabe strony. Uczniowie wymieniają je dobrowolnie. Nie zmuszamy ich, jeśli nie chcą o sobie mówić w tej kwestii.
4. Nauczyciel zaczyna mówić o samoakceptacji i samoodtrąceniu. Uczniowie wyjaśniają na czym te zjawiska polegają. Jak zachowują się ludzie, którzy są akceptowani, a jak ci, którzy nie potrafią żyć w zgodzie z sobą?
5. Kolejnym etapem jest praca w parach. Uczniowie w parach mówią sobie same miłe rzeczy, wymieniają się swoimi spostrzeżeniami i emocjami po tym ćwiczeniu.
6. Tu nauczyciel włącza klasie film „Cyrk motyli” (ok. 20min.).
7. Po projekcji rozmawiamy o filmie: Co powiemy o głównym bohaterze? Jak zachowuje się na początku filmu, a jak później? Co spowodowało zmianę myślenia o nim samym? Czego uczy nas ten film? Jakie postawy piętnuje, a jakie promuje reżyser? WNIOSKI uczniów.
8. Praca w grupach lub w parach: jak ty/wy zmieniacie swoje wady/ słabe strony w atuty?
9. Następnie dzielimy klasę na grupy. Każda grupa przygotowuje krótką dramę na podstawie obejrzanego filmu. Mogą to być sytuacje z życia wzięte.

• Uczniowie na kolorowych kartkach zapisują swoje imię w pionie, do każdej litery dopisują swoją mocną cechę charakteru, usposobienia, talent, itp.

11. Nauczyciel rozdaje każdemu papierową dłoń/ kolorową kartkę, na której uczniowie muszą każdemu koledze, koleżance napisać pozytywną rzecz, np. lubię twój śmiech, masz piękne włosy, itp. Kartki przyklejamy uczniom na plecy, aby zapisane teksty były szczere, anonimowe. Uczniowie chodzą po klasie i zapisują w ten sposób swoje kartki.
12. Siedząc w kręgu odczytują informacje o sobie zapisane na papierowych dłoniach/ kolorowych kartkach. Z dłoni robimy klasową gazetkę, żeby uczniowie codziennie widzieli w klasie swoje wartości! Możemy także pozwolić im zabrać kartki do domu, aby codziennie budząc się, spojrzeli na kartkę ze swoimi wartościami.
13. Ostatnim zadaniem dla uczniów jest wykonanie swojej wizytówki, reklamy samego siebie, napisu czy rysunku, który umieściłby na koszulce.