Film na wywiadówkę część I „Przekaz międzypokoleniowy”

Od dawna piszę o godzinach wychowawczych, jak je przeprowadzić, by poruszyć ważne dla nas tematy, jak sprawić, by były wartościowe. Nie raz słyszałam, że wykorzystujecie te materiały, pracujecie z filmami. Sporo już tego jest a będzie więcej, obiecuję.

Dzisiaj jednak chciałabym skierować filmik nie do uczniów na godzinie wychowawczej, ale do rodziców na wywiadówce. Może powstanie nowy cykl?

Często nauczyciele denerwują się przed wywiadówkami, szczególnie młodzi wychowawcy. Zazwyczaj te spotkania wyglądają w następujący sposób: Przekazujemy suche informacje, ustalamy wydarzenia, wyjścia. Wspominamy o problemach, choć niechętnie i tym podobne. Nieliczni z nas próbują zainicjować dyskusję na poważne tematy pojawiające się w życiu klasy, tak aby wyciągnąć z tego wspólnie konstruktywne wnioski. Te wywiadówki są wtedy inne, łatwiej po takich spotkaniach rozmawiać z rodzicami, są bardziej otwarci, mają może nawet większe zaufanie do nas. Spróbujmy tę formę nieco urozmaicić. Może jeszcze bardziej ułatwi nam to wszystkim komunikację.

Tematem I części „Film na wywiadówce” jest „Przekaz międzypokoleniowy”.

 Co mam na myśli pisząc „przekaz międzypokoleniowy”? Tu chodzi o naśladowanie rodziców, opiekunów, o powielaniu pewnych wzorców, tych dobrych i tych złych. To uczenie się przez modelowanie, które przebiega nieświadomie, a wpływa na to jak postępujemy później w życiu.

Nie jest to zadanie na 45 minut jak w przypadku godzin wychowawczych, ale krótkie „mini” warsztaty, które zajmą nam ok 25 minut.

---

• Przygotujmy salę tak, żeby usiąść w kole, by nie budować bariery z ławek między sobą. W takim ustawieniu, wszyscy będą się czuli równo.
• Rozdajmy małe kartki (samoprzylepne), na których każdy rodzic niech napisze jedno dobre wspomnienie ze swojego dzieciństwa. Dokładne polecenie brzmi: Napiszcie o wspólnie spędzonym czasie z ważnym dla was dorosłym, mamą, tatą, dziadkami, może z wujkiem lub ciocią. Co wtedy razem robiliście?
• Kartki ze wspomnieniami poprzyklejajmy na jeden duży arkusz papieru. A wy jako prowadzący przeczytajcie je na głos. Następnie rozdajmy małe kolorowe naklejki (kropki) i poprośmy, żeby przykleić je przy tych rzeczach, które JUŻ robiliście ze swoimi dziećmi. Mogą to być również rzeczy, które ktoś inny napisał, a wy to robiliście. Da nam to wszystkim do myślenia, to jest właśnie ten przekaz międzypokoleniowy. Pozwoli pokazać, że to co my doświadczyliśmy, jako dobre w naszym dzieciństwie, powielamy, przekazujemy dalej. Skoro to wpłynęło na nas, wpłynie również na nasze dzieci.
• Na koniec jako podsumowanie proponuję 2,5 minutowy film.

Taki rodzaj spotkania nie nadaje się na pierwszą wywiadówkę. Warto ją zorganizować, gdy chcemy porozmawiać z rodzicami o modelu wychowawczym, gdy spotykamy się np. z odpowiedzią dzieci, że on tak postąpił, bo tata tak robi, itp. Warto również sięgnąć po ten filmik, gdy chcemy pokazać, że gdy wymagamy od dzieci, to musimy przede wszystkim wymagać od siebie.

Pozdrawiam nadal styczniowo, ale ciepło.

Frau Buda